Այս շաբաթ մեր ճամբարային առաջին շաբաթն էր։ Ես ընտրել էի ընկեր Նունեի ջոկատը։ Մենք արել ենք տարբեր նախագծեր օրինակ՝ ծրագրավորման, արհեստական բանականության, ֆիզիկայի, շարժիչների և քանդակի։ Մենք նաև խաղացել ենք հետաքրքիր սեղանի խաղեր՝ UNO։
Մենք ֆիզիկայից քննարկել ենք Արքիմեդի օրենքը։ Նաև ես ներկայացրել եմ իմ փոքր դիզելային շարժիչը։
Հինգշաբթի օրը մեր խումբը գնացել էր Կարապի Լճի մոտ գտնվող սահադաշտը։ Բայց ես չէի մասնակցել։
Մենք երեք շաբաթ ճամբարային դպրոց ենք գնացել։ Իմ ջոկատը Տեխնոլագ-ստեղծագործների ջոկատներ։ Ես այդ ջոկատն էի ընտրել, վորովհետև ես սիրում եմ ճամբորդություներ և ստեղծագործություներ։ Այդ ընթացքում ես մասնակցել եմ ռուսերենի ձմեռային սպորտաձևեր, անգլերենի «Իմ տեղեկատվական մոլորակ» և անգլերենից հայերեն թարգմանության նախագծերին։ Նաև ճամփորդել ենք Հայաստանի ժողովրդական արհեստների թանգարան և գնացել ենք սահադաշտ։ Իմ աշխատանքները տեսնելու համար մտեք այստեղ։ Իմ համար շատ քիչ օրեր լավ անցան այս երեք շաբաթվա մեջ, որովհետև ես չեմ սիրում ինձնից փոքրերի հետ ինչ-որ բան անել։
Who built Tsar(King)-cannon?
Tsar-cannon is one of the symbols of the powerful Russian nation which is situated in Kremlin in Moscow. It is one of the biggest cannons in the world which was built of bronze in the end of the 16th century by the Russian master Andrey Chokhov by the order of the king Fyodor Ioannovich. In his opinion such a gun should have spread horror among the enemies. The size of the bronze Tsar-cannon is really impressive: its length is more than 5 meters, the diameter of its muzzle (the hole from where gun-shell flies) is nearly 1 meter and its weight reaches 40 tons.
Այսօր մենք «Առյուծի ու կատվի հեքիաթի» դրվագներն ենք շարունակել, բրդուիճներ ենք պատրաստել և կերել և գնացել ենք ընտրության գործունեության։ Այս անգամ ոչ մի դաս ինձ դուր չեկավ։
Այսօր մենք բառքամոցի ենք խաղացել, երգ ենք արել, «Առյուծի ու կատվի հեքիաթը» դրվագներով նկարել ենք, հետո ռուսերեն ենք արել և գնացել ենք լողի։ Այսօր մի քիչ լավ անցավ, բայց Առյուծի ու կատվի հեքիաթի դրվագներ նկարելը ինձ մի քիչ դուր եկավ։
История
Бобслей — зимний олимпийский вид спорта, представляющий собой скоростной спуск с гор по специально оборудованным ледовым трассам на управляемых санях — бобах.
Родиной бобслея является Швейцария. Здесь в 1888 году английский турист Уилсон Смит соединил между собой двое саней с доской и использовал их для путешествия из Санкт-Морица в расположенную несколько ниже Челерину.
Боб
Первые в мире особые сани были сконструированы в 1904 году и сделаны из дерева. Однако быстро были заменены стальными санями, которые стали называть «бобами» из-за способа, которым команды качались назад и вперёд (англ. to bob — двигаться вверх-вниз или в стороны) для увеличения скорости на прямых.
Длина двухместного боба — 2,7 метра, четырехместного — 3,8 метра Масса двухместного боба не больше 165 кг, четырехместного 230 кг. Ширина боба — 0,67 метра. Средняя скорость саней для бобслея — 135 км/ч.
Стоимость двухместного боба достигает 35-80 тыс. евро. четырёхместного боба — 100 тыс. евро.
Команда
Бобслейная команда сначала состояла из пяти или шести человек. Но в 1930-х годах состав сократили до двух или четырёх человек.
Трасса
Трасса для бобслея представляет собой ледяной желоб на железобетонном основании, имеющий различные по крутизне повороты и виражи. Трасса должна иметь по крайней мере один прямой участок и лабиринт. Длина трассы — 1500—2000 метров с 15 виражами минимального радиуса 8 метров, а перепад высот — от 130 до 150 метров.
Единственная натуральная трасса находится в Санкт-Морице.
Соревнования
Олимпийские игры —проводятся один раз в четыре года; Чемпионат мира по бобслею; Чемпионат Европы по бобслею; Кубок мира по бобслею — по результатам которых ведется рейтинг спортсменов.
Правила
Сначала команда максимально разгоняет боб, потом занемает в нём свои места. Можно меняться местами в бобе во время движения. Каждая команда совершает по 4 спуска и побеждает команада с минимальным временем.
Нельзя выступать без шлемов, иметь на шлемах несогласованную рекламу и нагревать полозья в бобе.
Այսօր մենք քննարկել ենք Հայկական ժողովրդական թանգարանի մասին, Մարմնակրթություն ենք արել հետո մեր դասարանի Աշոտի ծնունդն ենք նշել։ Այսօր շատ վատ անցավ, բայց հույս ունեմ, որ էլ այս պես վատ չի անցնի։
Այսօր մենք ժամը 10-ին գնացել ենք Հայաստանի ժողովրդական արհեստների թանգարան։ Այնտեղ սկզբում տղամարդկանց ստեղծագործություններն էին․ այդտեղ կային դաջեր, սկուտեղներ, գթալնոցներ, քանդակներ և գրքակալ։ Իսկ կողքի սնյակում կանանց ստեղծագործոււթյուներն էին՝ գորգեր, շորեր և գործվածքներ։ Իսկ մյուս սենյակում ոսկերչության հետ կապված իրերն էին՝ զարդեր և երկաթյա իրեր։ Այդ ամենը ինչ ես թվարկեցի դեկորացիա էին։ Ներքևի սենյակում գորգեր էին և վիշապագորգեր։ Մի սենյակել կար, որ այդտեղ հին ժամանակավա մարդու տուներ, որը կիսածեր, որ մեջը երեևա։ Տան մեջ կար ամաններ, սինիներ, դաջեր, սկուեղներ և կարասներ։ Նաև անյտեղ կար մի տոհմածառ։ Իսկ տան դիմաց կար էլի երկաթյա իրեր։ Դրանից հետո մենք հետ վերադարձանք դպրոց։
Այսօր մենք խաղացել ենք ընկուզախաղ, բարբառով հանելուկներ ենք փոխադրել հայերեն և գուշակել, ռուսերեն ենք արել և լող։ Այսօր էլ շատ լավ չանցավ դպրոցում, բայց ինձ ամենաշատը դուր եկավ լողը։
Օn 27 September, one of the world’s most bitter conflicts erupted into a full-scale war. Armenia and Azerbaijan fought for six brutal weeks over the disputed region of Nagorno-Karabkah, which is internationally recognised as Azerbaijani territory but traditionally populated by a majority of ethnic Armenians.
The war ended on 10 November, after Russia brokered a ceasefire. Under this deal, Armenia has handed over seven areas in a buffer zone that surround Karabakh, and Azerbaijan has kept the territories it recaptured. Russian peacekeepers now protect the road that connects Nagorno-Karabkah to Armenia.
For nearly a century, the two communities lived in relative peace. But as the Soviet Union collapsed in the early 1990s, the dispute descended into ethnic conflict. Armenia eventually won the war. 250,000 ethnic Armenians fled reprisals in Azerbaijan and up to 700,000 Azerbaijanis fled, or were forcibly expelled from territories in and around Nagorno-Karabakh.
A ceasefire was signed in 1994. It was punctuated by sporadic escalation. But in 2020, Azerbaijan attacked seriously and won the war, in part due to backing by Turkey. Up to 90,000 ethnic Armenians were forced to flee their homes. Many are now housed in refugee camps in Armenian cities such as Yerevan, Gyumri and Goris. Local authorities say that up to 25,000 have returned since the end of the fighting.
The following are five stories of Armenian refugees, told in their own words but edited for clarity.
Սեպտեմբերի 27-ին աշխարհի ամենադաժան կոնֆլիկտներից մեկը վերածվեց լայնամասշտաբ պատերազմի։ Հայաստանը ու Ադրբեջանը 6 շաբաթ կռվեցին վիճելի Լեռնային Ղարաբաղի տարածքի համար, որը համաշխարհայնորեն ճանաչված է որպես Ադրբեջանի տարածք, բայց ավանդաբար բնակեցված է էթնիկ հայերի մեծամասնությամբ։
Պատերազամը վերջացավ նոյեմբերի 10-ին՝ Ռուսաստանի սահմանած հրադադարից հետո։ Այս պայմանագրով Հայաստանը տալիս է Ղարաբաղից 7 շրջան և Ադրբեջանը պահպանում է իր տարածքները։ Ռուս խաղաղապահները պահպանում են Հայաստանից Լեռնային Ղարաբաղ գնացող ճանապարհը։
Մոտ մեկ դար երկու համայնքները ապրել են հարաբերական խաղաղության մեջ։ Սակայն երբ 1990-ական թթ․ սկզբին Սովետական Միությունը փլուզվեց, տարաձայնությունները վերածվեցին էթնիկ կոնֆլիկտի։ Ի վերջո Հայաստանը հաղթեց պատերազմը։ 250000 էթնիկ հայեր փախուստի ենթարկվեցին ադրեջանական հաշվեհարդարներից, և 700000 ադրբեջանցի փախան կամ բռնի տեղահանվեցին Ղարաբաղից։
Հրադադարը կնքվեց 1994 թվականին։ Այն խախտվում էր հատուկենտ սրացումներով։ Բայց 2020 թ․ Ադրբեջանը լուրջ հարձակում գործեց և հաղթեց պատերազմը՝ մասամբ շնորհիվ Թուրքիայի աջակցության։ 90000 էթնիկ հայեր ստիպված էին լքել իրենց տները։ Շատերը հիմա ապրում են փախստական ճամբարներում՝ Հայաստանի այնպիսի քաղաքներում ինչպիսիք են Երևանը, Գյումրին և Գորիսը։ Տեղական պաշտոնյաները ասում են, որ պատերազմի ավարտից ի վեր 25000 հայ վերադարձել է։
Ահա հայ փախստականների 5 պատմություններ, որոնք պատմվել են իրենց բառերով, բայց խմբագրվել են պարզության համար։
Մարկ Բուդաղյանի Ուսումնական Բլոգ 